سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید فعالان زن در افغانستان که طالبان آن‌ها را بازداشت می‌کنند، در زندان با شکنجه و بدرفتاری مواجه‌اند و اجازه ملاقات با خانواده و دسترسی به وکیل ندارند. 

این سازمان روز دوشنبه دوم بهمن (۲۲ ژانویه) در نامه‌ای به عبدالحق وثیق، رئیس اداره استخبارات (اطلاعات) طالبان، از دستگیری و بازداشت خودسرانه فعالان زن در افغانستان به‌ویژه منیژه صدیقی به‌شدت ابراز نگرانی کرد. در این نامه این آمده است: «او [منیژه صدیقی] خودسرانه و صرفا به دلیل استفاده از حق آزادی بیان و حق شرکت در تجمع‌های مسالمت‌آمیز بازداشت شده است. یافته‌های عفو بین‌الملل نشان می‌دهد که منیژه صدیقی از ملاقات با خانواده محروم است، به وکیل و به مراقبت‌های پزشکی دسترسی ندارد و وضعیت سلامتی‌اش وخیم‌ است.»

به نوشته عفو بین‌الملل، از زمان بازگشت طالبان به قدرت در اوت ۲۰۲۱، زنان معترض به سیاست‌های ظالمانه طالبان در معرض ناپدید شدن اجباری، دستگیری و بازداشت خودسرانه، شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها قرار گرفته‌اند؛ در حالی که اکثر این فعالان زن مانند منیژه صدیقی هیچ جرمی مرتکب نشده‌اند. 

منیژه صدیقی، یکی فعالان حقوق بشر در افغانستان، نهم اکتبر ۲۰۲۳ در شهر کابل ناپدید شد. طالبان بعدا اعلام کردند که او در بازداشت آن‌ها است. صدیقی ۵ دسامبر به زندان پل‌چرخی در شرق کابل که معمولا زندانیان خطرناک آنجا نگهداری می‌شوند، منتقل شد. 

در نامه سازمان عفو بین‌الملل آمده است: «ما همچنین عمیقا نگرانیم که او در معرض خطر شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها قرار داشته باشد؛ نگرانی که با اسنادی که عفو بین‌الملل از افراد آزادشده از بازداشتگاه‌ها و زندان‌های طالبان مشاهده کرده، تقویت شده است.»

به گزارش هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما)، نیمی از یک هزار و ۶۰۰ مورد نقض حقوق بشر در زندان‌های طالبان از ژانویه ۲۰۲۲ تا ژوییه ۲۰۲۳ شامل شکنجه یا سایر رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز بوده است. علاوه بر این، اکثر زندانیان در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی لازم در بازداشتگاه‌های طالبان نگهداری می‌شوند.

عفو بین‌الملل تصریح کرده که بازداشت فعالان زن بدون ارتکاب جرم مانند منیژه صدیقی با قوانین بین‌المللی حقوق بشر، از جمله میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی که افغانستان یکی از کشورهای عضو آن است، مغایرت دارد. به گفته این سازمان، این عملکرد طالبان نقض آشکار حق آزادی بیان و برگزاری تجمع‌های مسالمت‌آمیز است.

سازمان عفو بین‌الملل در ادامه، خواستار آزادی فوری منیژه صدیقی شد و از طالبان خواست از دستگیری و بازداشت خودسرانه زنان و خانواده‌هایشان، ربودن آن‌ها و سایر موارد نقض شدید حقوق بشر، فورا دست بردارند. 

هم‌زمان با ناپدید شدن منیژه صدیقی در ماه اکتبر، طالبان سه زن مدافع حقوق بشر به نام‌های پریسا آزاده، ندا پروانی و ژولیا پارسی را در فاصله سپتامبر تا نوامبر ۲۰۲۳ دستگیر کردند. این سه فعال زن پس از آزادی از زندان طالبان گفتند با اینکه به هیچ جرمی متهم نشده بودند، در طول بازداشت به وکیل، ملاقات با اعضای خانواده و امکانات بهداشتی دسترسی نداشتند. 

دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) روز دوشنبه دوم بهمن (۲۲ ژانویه) با انتشار گزارشی در مورد وضعیت حقوق بشر در سه ماهه آخر سال ۲۰۲۳، تاکید کرد که طالبان به بازداشت خودسرانه فعالان حقوق بشر و نظامیان حکومت پیشین ادامه داده‌اند و در موارد مختلف، فعالان مدنی و حقوق بشر را بازداشت و نظامیان پیشین را به شکلی غیرانسانی شکنجه کرده‌اند. 

در گزارش یوناما در مورد بازداشت‌های اخیر دختران و زنان افغان هم آمده است که طالبان عمدتا زنان و دختران ساکن مناطق هزاره‌نشین کابل چون دشت برچی یا خیرخانه را که ساکنان آن عمدتا تاجیک‌اند، بازداشت کرده‌اند.